Oι Ευρωπαίοι βοτανολόγοι το ονόμασαν Εχινάτσια από την αρχαία ελληνική λέξη “εχίνος” λόγο του σφαιρικού και αγκαθωτού σχήματος ανάμεσα στα άνθη, που θυμίζει θαλάσσιο αχινό.
Όμως η Βόρεια Αμερική είναι η Γή καταγωγής αυτού του φυτού, που χρησιμοποιούσαν οι Ινδιάνοι Sioux της Ντακότα για να θεραπεύουν τις πληγές τους. Το ονόμαζαν “ρίζα φιδιού” και το θεωρούσαν ικανό να τους προστατεύει από όλα τα κακά. Οι λευκοί άποικοι έμαθαν από τους ντόπιους τις φαρμακευτικές ιδιότητες αυτού του φυτού, σύμφωνα με καταγραφές από το 1700.
Η Εχινάτσια χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για τη θεραπεία πληγών, εγκαυμάτων, κρυολογημάτων, στον πονόλαιμο, πονόδοντο, στα τσιμπήματα εντόμων και σε διάφορες περιπτώσεις δηλητηριάσεων όπως αυτών που ωφείλονταν σε τσιμπήματα φιδιών.
Η ικανότητα του να θεραπεύει πολλές διαφορετικές ασθένειες έκαναν το συγκεκριμένο φυτό να θεωρείται πανάκεια(θεραπεία επι πάσας νόσου)
Η συνδυαστική δράση πολλών δραστικών ουσιών αυτού του φυτού το καθιστούν ικανό να ενδυναμώνει τις άμυνες του οργανισμού μας, αυξάνοντας τη παραγωγή μακροφάγων και λεμφοκυττάρων, ειδίκα αντισώματα στη προστασία του οργανισμού μας απο παθογόνα βακτήρια και τοξικές ουσίες.
Η αμυντική αυτή δράση ενισχύεται απο την αντισυπτική, αντιική και βακτηριοστατική ικανότητα που δίνουν ιδιαίτερη αξία σε αυτό το φυτό και το καθιστούν κατάλληλο στην αντιμετώπιση μολυσματικών ασθενειών του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος όπως και για τη πρόληψη επιδημιών της γρίπης. Σε όλα αυτά προστίθενται αντιφλεγμονώδης δράση, επουλωτική, και προστατευτική του δέρματος.
